ینی درواقع انگار هر ترم باید یکی دو تا درس باشه که من برمیدارمو انقد غیبت میکنم که اخرش بغلط کردن میفتمو مجبور میشم یا به شانس متوسل شم یا بدامنِ استاد تا حذف نشم. امشب از یکی از استادای جدید که دوتا درس باهاش دارمو یه درسشو فقط یه بار رفته م یه ایمیلِ امیدوارانه گرفتم که ینی حذفم نمیکنه. شکرت خدا.

quoi que je fasse

je ne sais pas

ce que ça remplace...

مهمونی خوبه ولی نه مهمونیی که اساسش بجا صمیمیت لش بازی باشه. یه عده ادم باهم برقصن نه چون همدیگرو دوس دارنو صرفن چون یه مشت دختر پسرِ همسنن. لعنت بمن که اصن انقد ارمانگرام.

هیچی باش برابری نمیکنه. شاید خودشم ندونه چقد دوسش دارم. شاید اصن درستشم همین باشه.

لذنی بالا ترازین نیس برام. که رانندهء ماشینی باشم که یکی از عزیزترینام توش اروم و زیبا خوابیده.