دیدی که نبودی وصلهء تنم؟ و دیدی که چقدر جای خالیت روی پیکرم جا ماند؟ و درد کرد؟ دیدی راست میگفتم؟ که این روزها سراسرمن درد میکند؟ من ماندم اخرش، با یک گلوی باد کرده از بغض و حرفهای خفه شده. و پراز تنی که درد میکند. که یک سر ببزرگی تمام دنیا روش سنگینی میکند. تو دریای من بودی و خشکیدی. و حالا من ماندم و حوضم. باید ماهی حوض خودم باشم. و با اشکهام پرش کنم. و باز خالی شود و باز پرش کنم. 

"قلبت که میزند سر من درد میکند

این روزها سراسر من درد میکند

...

شاید تو وصلهء تن من نیستی چقدر

جای تو روی پیکر من درد میکند..."