از بچه هام براتون نگفتم نه ؟ 

انقده خنگن. یکیشون هس، آرمین. ازین رو اعصاباس که پدرِ معلمو درمیارن. یه اعصاب قاطی ایه که . 

یکی دیگشون هس خیلی خپل و خنگه؛ سپهر. ازیناس که همیشه لپاشون گل میندازه و بلند بلند میخندن و همیشه ام لبخند رو صورتشونه.

یه علیرضا هس که خیلی خوشگله. انقد خوشگله که کاملن بهش نظر دارم:))

یکی دیگشون محمدجواده . انقده ماه و خوبه. کلی دوسش دارم و تقریبن تنها کسیه که گوش میده بهم.

یه سورنا دارن کپیِ شفقه. همونقدم لوس و خودشیرین. ازینا که شاگرد اول بودنشونو میکنن تو ماتحتِ بقیه و خیلی دیر درمیارن.

خلاصه که اینطوریه. ازین دفترچه ها دارن معلماشون, که بهشون امتیاز میدن. علیرضا هه رفته بود دفترچه بگیره از معاونشون. زنه گفته بود اینا رو ببر ببین معلمتون کدومشو میخواد. این دیوانه آورده بود دفترچه ها رو بینِ بچه ها داشت پخش میکرد:)) بعد ناظمه جیغ ویغ کنان شیرجه زد تو کلاس.:))

همچنان ازون زنه بدم میاد. خیلی زشت و طلبکاره و از فلانِ فیل افتاده. بعضی وختا عصبیم میکنه جدن. درینحد که سرشو میندازه پایین مثِ بز میاد تو کلاس. حدسم اینه درآینده بهش برینم. تا چه پیش آید.