خب شاید زندگی اونقدرام بد نباشه. چیزیکه هس اینه که الان خیلی زیر فشار نیستم مثل قبل. تا حالم میاد یه کم بد شه با بچه ها ولو میشیم رو چمنای پارک لاله. انگار اونجا یه تیکه از ایران نیس. منو ندا میخوابیم رو به اسمون. از زیر درختا اسمونو دیدن اصن یه فاز دیگس. پانتومیم میزنیمو کلی میخندیم. بچه ها خیلی خوبن. ندا رو خیلی دوس دارم. شاید تو زندگیم گاهی کمو زیاد شه اما از دستش نمیدم تا بشه. خیلی چیزا هس که با فک کردن بهشون چیزی ازم نمی مونه. اما به درک. کلی الان خوبم بنسبت.