خداکنه زندگی آدم چیزی بجز اطرافیانش باشه. چون واقعیت اینه که اونا ادماشونو انتخاب میکننو ممکنه تورو انتخاب نکنن و تو دردت بیاد و خیلی چیزای دیگه ی بعدش. امروز خیلی تو اتوبوس گریه کردم و حتا وقتی رسیدم خونه. اصن نتونستم خودمو جم کنم. بخش زیادیش البته تقصیر زلف نامجوءه. واقعن از هم میپاشوندم. البته کلی خندیده بودم قبلش. نمیدونم چه مرگم میشه یهو. فاز جالبی نیس. اینکه از خودت بپرسی خب من الان جدن چرا باید زحمت زنده بودنو بخودم بدم. چون ممکنه جواب قانع کننده ای بذهن نرسه و این گرون تموم شه برا آدم. امروز انقد این مساله منو گریوند که آخر فراموشش کردم تا تونستم ادامه بدم. همچنان البته سر حرفم هستم که بعضی ادما خوبه که هستن. 

---

یه خواننده ای هس، marie laforet. صداش سوز ناراحت کننده ای داره. واقعن ناراحتم میکنه.