من ، من نمیدونم چرا انقد عروسک دوس دارم اخه. یعنی هیچ وقتی رو تو زندگیم یادم نمیاد که عروسک دوس نداشته باشم. مسخره س خب شاید اصن. یه مغازه هه هس دو دفعه بود از جلوش رد میشدم یه زرافه ی ابله تو ویترینش بود که هی منو قلقلک میداد. و تولدم بیشتر از یه ماه بعده. امروز با مامانم از جلو مغازه هه رد شدم دیدم عروسکه تو ویترین نیست. کلی شکست خوردم. مامانمو مجبور کردم بره بپرسه کجاس :( رفتیم تو مغازه هه دیدم اونجاس. بعد به مامانم گفتم برا تولدم بخرش. گفت خب الان بخریمش دیگه. بعد من عروسکه رو از دستِ اقاهه گرفتم بغلم کردم فرار کردم. بعد یهو دیدم که نمیشه. رفتم گفتم میشه یه پلاستیک بدین ؟ :(
تازه اگه همه ام امسال بهم عروسک بدن باز خوشحال میشم :ایکس
عروسک خیلی خوبه. بشرطی که خنگ باشه یا خیلی پلید. من عروسک دوس دارم .
اسمشم اندرو ئه. آره اندرو خیلی بهش میاد.
یه دختر بچه ای ام اون گوشه های وجودِ من هست البته که گاهی نمیتونم انکارش کنم :)