نمیدونم وسطِ این زندگیِ یخ و بی روح من چرا انقد احساساتی و ان از آب درومدم.
پسرداییم تو فیسبوک ادم کرده، قبلِ اینکه ادم کنه یه بار اتفاقی دیده بودم پروفایلشو. جالبه که عکساشم دیدم، حتا مادرشو دیدم تو فرنداش اما نفهمیدم این ادم پسرداییمه. حتا وختی ام که ادم کرد باز نفهمیدم. از رو یکی از عکساش که مالِ بچگیامون بود و منم یکیشو دارم دوزاریم افتاد.
جدن چرا ما باید انقد احساساتی باشیم؟ :(