مامانم اینا آخر هفته ها میرن دُروان. یه روستاس. اطرافِ کرج. نمیدونم چه فازیه که تحمل خونه رو ندارن.

منم معمولن نمیرم چون نمیتونم صبح بیدار شم. و تازه اگه بیدارم بشمو برم اونجا انقد هواش خنکه که دلم میخواد سرمو بکنم زیر پتو و یه سال بخوابم.

دیروزم رفتنو من طبق معمول نرفتم. مامانم زنگ زده خیلی جدی. میگه ببین یه حیوونی هس، اسمش تنبله. حالا اندفعه تلویزیون نشونش داد صدات میکنم. یه قدم میخواد بره اونور تر دو روز طول میکشه. منو میگفت. مرده بودم از خنده. فک کردم داره شوخی میکنه. نگو واقعن هس. اخه من چی بگم به اینا ؟