208-

کادو خریدن برای ادما یه پروسه ی خیلی مهممه. شخصن از اولِ هر ماه فکرِ اینکه چه  کادویی باید برا اون ادمِ مربوطه بگیرم یه لحظه رهام نمیکنه. برا کساییکه دوسشون ندارم معمولن کادو نمیگیرم و به این قیودِ الکی اهمیت نمیدم درین مورد. کادو خریدن برا دخترا کارِ خیلی سخت تریه. از چنتا آیتم بیرون نیس. اما کلن حسِ خوبیه و منو از یادِ همه چی فارغ میکنه. اینکه برم بچرخم تو اون مغازه ی کذا و چشَم بچرخه رو خرت و پرتاش تا یه چیزِ خوب که حسِ خوب تری بهم میده پیدا کنم. بخشِ بهترش نگاهِ ادماس . خیلی با شوق ادمو نگا میکنن. مخصوصن مخصوصن اوناییکه انتظارشو ندارن. این از ناب ترین لحظه هاییه که هیچ چیز و هیچکس نمیتونه لذتشو از ادم بگیره. من تو ذهنم از چشمای ادما عکس میگیرم تو این لحظه - اوناییکه شادی رو تو چشماشون نشون میدن-. یه چن لحظه ای میخوام پرواز کنم و بعد همه چی تموم میشه. اما به درک که همه چی تموم میشه. به درک که کسی نیس که ادم ازون حسای کذا بهش داشته باشه. من میتونم خیلی چیزای خوبی رو که میخوام تو چشمایِ بعضی ادما پیدا کنم. بعضی ادمای خیلی خوب هستن که تو میتونی خیلی دوسشون داشته باشی تا دوس داشتن یادت نره. خوبه باز. خوبه که این ادما هستن. خوبه که با مشغله ای که برات ایجاد میکنن باعث میشن از خودت بیای بیرون و حالت خوب بشه یه کمی. من امروز بد نبودم. امروز یادم به خودم نبود که بخوام بد باشم. 

بعضی چیزا، بعضی ادما مسکنای خوبی ان. راضی ام ازشون.