--------

من خیلی عصبی ام . میخوام انقد دندونامو رو هم  فشار بدم که خورد شن و بریزن تو دهنم و برم پی کارم. دوست دارم رگامو دونه دونه بکشم بیرون و پرت کنم جلو این سگایی که دارن له له می زنن. اولین باری که این موجِ عصبانیت از یه ماه پیش حمله کرد بهم هسته های انارو جویدم و فهمیدم که خیلی حالم بده. من تا میاد حالم خوب تر شه یه ادمی میرینه به زندگیم و من عصبی میشم. واقعن دلم میخواد جیغ بزنم. مامانی که منو می بینه و یادِ ظرفای نشسته ش میفته و جلو هرکی میشینه میگه من یه مفتخورم که تو خونه هیچکاری نمیکنم. دختره ی بیشعوری که به خودش اجازه داده هرجوری دلش خواسته با من رفتار کنه و اخرش آنفرندم کنه. پسره ی تخمی که نمیدونم از کجا تو زندگیِ من پیدا شد و هر گهی دلش خواست خورد و یه دور منو با همه واردِ یه دعوا کردو  بعدم باعث شد با این دختره این اوضاع پیش بیاد و الان دلم میخواد یه گلوله حرومش کنم و خلاص. این چیزا منو جر میده. روانیم میکنه. وااااااااای که چقد دلم میخواد جییییییییییییغ بزنم . چقد نیاز به یه کم ارامش دارم:((

---

هروخ عصبی با ناراحتم صدای خانباجیِ نامجو از اتاقم میاد که هی میگه لای لای لای لالا لا لا لای لای. و مامان ازینجا میفهمه که ناراحتم و ریده میشه به اعصابش.